Gazi Eğitim Enstitüsü Resim-İş Bölümü'nü 1949 yılında bitirdi. Liselerde ve öğretmen okullarında resim öğretmenliği yaptı. 1962'de kazandığı bir bursla ABD'ye gitti, Indiana Üniversitesi'nde grafik çalıştı. Dönüşünde Gazi Eğitim Enstitüsü'ne girdi ve 1976'da emekli oluncaya kadar grafik dersleri okuttu. 1974, 1975 ve 1987 yıllarında Devlet Resim Heykel Sergisi'nde başarı ödülleri ve 1981' de Atatürk'ün 100. doğum yılı Sergisi Ödülü'nü almıştır. Sanatçı Nevzat Akaoral'ın Devlet Resim ve Heykel Müzesi koleksiyonlarında, özel ve resmi koleksiyonlarda yapıtları bulunmaktadır. Konularını işlerken, çoğunlukla özgün baskı teknikleri uygulamıştır. O yıllarda ağırlıklı olarak kullanılan linol (muşamba) ve ağaç baskı çalışmaları yaptığı görülür. Akoral, yapıtlarını bu tekniklerle üretmiş ve sanat ortamına kendini kanıtlamıştır.¹ 

Orta Anadolu yöresinin insanını ve yaşamını konu edinen Nevzat Akoral, 70’li yıllardan sonra yağlıboyaya yöneldi.

Anadolu köy yaşamını, doğasını, çiçeklerini, kuşlarını, mandalarını, keçilerini, günlük yaşam içindeki insanını, satranç oynayanlarını, hastane koridorlarını, özentisiz, yapmacıksız, katıksız bir içtenlikle betimlediği resimleriyle çok sayıda kataloğlu- katalogsuz sergi yapar. Özellikle yalın birkaç fırça darbesiyle oluşturduğu lavileri, mandaları ve keçileri özgün eserleridir. Yağlıboya gelincikleri, ala kargaları doğa tutkusunun betimlenmesidir.

Sürü (1979), Horoz (1979), Sığırtmaç (1986), Gölgede Keçiler (1986), Mahmudiye’de Kış, Köye Dönüş, Hasanoğlan’da Bağ Bozumu,  Side adlı yapıtlarında olduğu gibi çevre, doğa, insan ilişkilerini gözeten resimler yaptı. Grafik alanında eserler veren, özgün baskı çalışmalarıyla da tanınan Akoral, Anadolu insanının yöresel özelliklerini, günlük yaşantılarını konu alan kompozisyonlarına 1970’lerde Ankara gecekondularını da ekledi. Çizgi, leke, boya, desen gibi plastik ögeleri büyük bir titizlikle kullandı.

Bir zekâ oyunu olan satranç oynayanları resmettiği tablolarında mekân ve oyunun bütün atmosferini hissetmek mümkündür. Hastane koridorları tabloları bu mekânların psikolojisini, insanların umutlu-umutsuz bekleyişlerinin görsel-sevgisel anlatımıdır.