Melike Kılıç (d. 1982), çizimler ve hassas kağıt kesikleriyle hikayeler anlatan bir Türk sanatçıdır. Şebinkarahisar'ın küçük bir köyünde büyüdü ve şu anda İstanbul'da çalışıyor. Lisans derecesini Marmara Üniversitesi'nde, yüksek lisans derecesini ise Güzel Sanatlar Enstitüsü'nde aldı. Daha sonra Akademie der Bildenden Künste Wien'de grafik ve baskı resim eğitimi aldı.

Kılıç, kendi çocukluğundan ilham aldığı ve kendi küçük dünyasını yarattığı bir hikaye anlatıcısıdır. Kılıç, eserlerinin köyünden bir metropole göç deneyimiyle şekillenen ve oluşan bir hiç ülke olduğunu belirtir. Eserlerinin çoğu, genellikle doğada oynayan çocukları gösterir. Bu, hiç ülkenin, dünyevi kavramların görsel tanımıdır. Doğayı ve ayrıca ejderhalar ve canavarlar gibi büyülü varlıkları gösteren hikayeler yaratmak için tüm sanatsal öğeleri kullanır.

Kılıç'ın sanat eserleri, bir çizim ile bir heykel arasındaki sınırı kırarak, tamamen yeni bir sanat disiplinine dönüşürler. Mürekkep ve sulu boya ile kağıt üzerine çizimler yapıyor ve ardından nesnelerin ve figürlerin ana hatlarını elle kesiyor. Kesikler, diorama benzeri bir ortam yaratmak için katmanlandırılıyor. Üç boyutlu yapısı nedeniyle, küçük dünyadaki unsurlar özellikle izleyici etrafında dolaştığında canlanıyor gibi görünüyor.

Büyük ölçek veya parlak renklerle dikkat çekmek yerine, eserleri izleyiciyi detaylar onları meraklandırdığı için eserlere daha da yakınlaştırıyor. Küçük ölçek ve bu kadar hassas kesilmiş çizgiler, izleyiciler için küçük bir dünyanın girişine bakıyormuş gibi hissedebilecekleri samimi bir ortam yaratıyor.

Kılıç'ın çizimleri çok hassas ve ayrıntılı olsa da, bunaltıcı değiller. Bir sadelik duygusuna sahipler ve şiirsellik aktarıyorlar. Hemen tanınabilir bir sahneyi tasvir etmektense, izleyicinin sanat eserlerinden kendi anlatılarını yorumlamasına ve okumasına izin vermeye karar veriyor. Sanat eserinin küçük detayları izleyiciyi sanat eserinin içine çekiyor ve çerçevelenmiş dünyaları uzun süre keşfetmelerine olanak tanıyor. Kılıç’ın eserlerindeki bu yönelim, pek çok kişinin çocukluğunda okuduğu hikâye kitaplarını andırıyor ve bu durum eserlerine nostaljik bir hava katıyor.