Kendinin özetini kurma becerisine sahip olamayan bir insan olmakla beraber,
başkaları onun nasıl olduğunu bilsinler kısmından yana oldu hep. Kendi halinde,
kendi kabuğunda..
Evveliyattan gelen el becerisi ve ortaya atılan çoğu komik yaratıcı fikirlerin sahibi
olma birikimi (kafada şimşek çakma efekti eşliğinde) yaklaşık bir yıl önce kabından
taşmaya başladı. Tam da o zaman “İşte bu zaman mı acaba?” derken, Yeşim
Dereli’nin “Dur bakalım ben ne yapabiliyorum?" merakı, Buckethead (Brian Patrick
Carroll) ile tanışmasıyla birlikte kontrol edilemez oldu.
İlk denemelerde Cin Ali’den hallice başlayıp, Buckethead Pike’larının da dürtüsüyle
içinde tutamadığı duygu karmaşasını yansıttığı resimlerine gelen ilk yorumlar;
babasının “Yavrum niye böyle acayip acayip şeyler yapıyorsun?”una, annesinin ise
“Kızım biraz da manzara çizsene.” tavsiyelerine kadar vardı.
Gördüğü anların, hissettiği duyguların, fark etmedigi halde akılda kalanların
“Somutu olsa da elimizde keşke!” dediklerinin halleri bu resimler ve hissedebildiği
müddetçe de var olacaklar.