Resimlerinde tasvir edilen hissettiğimiz boşluk, mesafe ve adsız mekânlarla, doğa ile çocuk arasındaki ilişkiyi sorgularken bizi gerçek dünyadan uzaklaştırarak kendimizle yeniden bağlantı kurma imkanı tanıyor. Kompozisyonlarında figürler hep bir “kendiliğindenlik” halindedirler, tıpkı doğada bitkilerin ve hayvanların kendiliğinden var olan halleri gibi.

Ayşe Topçuoğulları’nın çalışmalarında belirgin olan bir diğer unsur ise çocukların sahip oldukları imkânlar ile doğaya duyulan özlem ve bunlar arasındaki doğal ilişkiyi masalsı bir dil yaratarak izleyiciyi sorgulamaya davet etmesidir.